تولید فایکوسیانین توسط جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس

امروزه استفاده از رنگ های طبیعی به جای رنگ های سنتتیک مورد توجه زیادی قرار گرفته است. اسپیرولینا پلاتنسیس از معروف ترین ریزجلبک های خوراکی حاوی پروتئین و رنگ دانه فایکوسیانین است. هدف از این تحقیق معرفی اسپیرولینا پلاتنسیس، فایکوسیانین، ارزش تغذیه ای، کاربرد آن ها و هم چنین مروری بر پژوهش های پیشین انجام یافته در زمینه رشد اسپیرولینا پلاتنسیس و تولید فایکوسیانین، شیوه ی تولید و روش های بهینه سازی آن است. ریزجلبک ها منابع غنی ترکیبات مغذی و رنگ های طبیعی هستند که در پی افزودن به فرآورده هایی مانند نان، بیسکوئیت، کیک و ژله، علاوه بر بهبود ارزش تغذیه ای باعث بهبود خواص فیزیکی آن ها می شود. اسپیرولینا پلاتنسیس به دلیل محتوای پروتئین و رنگ دانه های فایکوسیانین و فایکواریترین زیاد برای غنی سازی مواد غذایی استفاده دارد. مرور بر مقالات گزارش شده نشان می دهند که عوامل موثر بر رشد و تولید فایکوسیانین در اسپیرولینا پلاتنسیس عبارتند از نور، هوادهی، نمک، ph و سوبسترای کربنی و نیتروژن. مهم ترین عوامل مؤثر بر رشد اسپیرولینا و تولید فایکوسیانین نور و سوبستراهای کربن و نیتروژن است. گلوکز و ملاس از سوبستراهای کربنی هستند که می توانند برای رشد اسپیرولینا مورد استفاده قرار گیرند. گرچه سوبسترای نیتروژن تاثیر بیش تر ی بر رشد اسپیرولینا دارد. اوره از سوبستراهای نیتروژنی ارزان قیمتی است که غلظت مشخصی از آن باعث بهبود رشد و نیز تولید رنگ دانه در اسپیرولینا پلاتنسیس می شود. واژگان کلیدی: فایکوسیانین، اسپیرولینا پلاتنسیس، تولید، بهینه سازی